تنهایی سازنده (چگونه تنها باشیم و این تنهایی را کاملا از آن خود کنیم)

شما یک خانوار تک‌نفره در ذهن‌تان هستید. این سخن رادیکالی نیست. همه‌ی ما قادریم در مورد فردی که در قطار رو‌به‌روی‌مان نشسته است خیال‌پردازی کنیم بدون این‌که آن فرد چیزی بفهمد، یا عمده‌زمان یک ملاقات یک‌ساعته را در مورد این بیندیشیم که می‌خواهیم برای ناهار چه چیزی بخوریم. ما یک حق انتخاب دائمی در این مورد داریم که آیا می‌خواهیم درون ذهن‌مان باقی بمانیم یا با دنیای پیرامون‌مان وارد تعامل شویم. آن‌چه اهمیت دارد پذیرش واقعی «تنهایی» است - این‌که همه‌ی ما قبل از هرجایی درون ذهن‌مان زندگی می‌کنیم - اما بیش‌تر اوقات درحال فرار از این خانه هستیم، قرارداد مالکیت‌مان را دور می‌اندازیم و کلیدها را گم می‌کنیم. ممکن است جالب نباشد که فقط شما قادر به شنیدن صداهای درون سرتان هستید، اما طور دیگری به آن نگاه کنید؛ عجیب نیست که ‌می‌توانید خودتان را جوری بشناسید که هیچ‌کس دیگر را نمی‌توانید؟ این که می‌توانید ذهن خود را بخوانید؟ وقتی از تنها بودن اجتناب می‌کنیم در کشف و تقویت توانایی‌های خارق‌العاده‌ی خود ناکام می‌مانیم. تغییر زمانی آغاز می‌شود که شما داستان جدیدی از تنهایی و آن‌چه به روی شما می‌گشاید برای خود تعریف کنید.